Nader często w retoryce działaczek kobiecych pojawiają się akcenty nawołujące do walki o prawa pań, o walkę z dyskryminacją, patriarchalnym modelem rodziny czy zbyt silnym wpływem religii na życie publiczne i społeczne.

Odwołanie się do retoryki walki sprawia, że współczesnym feministkom jest bardzo po drodze z działaczami nowej lewicy, która w Europie pojawiła się w końcówce lat 60.

ubiegłego wieku i w materii intelektualnej wywarła bardzo silny wpływ na to jak wyglądają i działają współczesne partie lewicowe na Starym Kontynencie.

Waleczna retoryka feministek okazała się bardzo ciekawym wątkiem, który można zagospodarować z punktu widzenia nowo-lewicowych koncepcji.

Wiele postulatów feministek o charakterze kontrkulturowym i socjalnym idealnie pasuje do tego, co postuluje dziś socjaldemokracja w krajach Zachodu.

Sojusz z ruchami kobiecymi okazał się w tym układzie czymś naturalnym i przyniósł pewne korzyści obu stronom.

Faktem jest natomiast, że partie polityczne od początku miały tendencję do instrumentalnego traktowania działaczek z tego nurtu.